KULE

Şehrin yalnızlığı düşer denizin kenarına.

Kule Kız Kulesine bakmak için

Dokundun mu gökyüzüne

Ayaklarını kaldırmadan.

Derin çizgiler düşmeden alnına

Serin bir bahar akşamı

Usulca göğe çıkmak için,

Sadece kalbinin sesini dinle...

Derin acıların tanığıdır orada öylece duran

Görkem dersin içinden

Yapayalnız...

Etrafından bakarken

Şehrin yalnızlığı düşer denizin kenarına.

Farkına varmadan `tavaf` edersin kendi ruhunu

Bizans ,Cenevizliler,Fatih...

Anlamını yitirmiştir teslim alınan anahtar.

Yabancı gözlerdir yanı başında duranlar

İki kişiyken umutla bakarsın göğün derinliklerine

Pişmanlıktır yaşadığın belki de ...

Neden sorusunun cevabı yoktur.

Dilin dolaşır,öylece kalakalırsın.

Üşüdüm der `biri` sana usulca...

İki ayrı gönüldür artık yan yana duran.

Fark etmez artık güneşin batışı.

Beyhude bir çırpınıştır,

Kurtulamazsın boğazın narin dalgalarından.

Sarıyayla`dan bir çığlık kopar

`Kule`nin yüzüne çarparak.

Artık iki `taraf`ında ölüleri vardır.

Ağlamak dersin sessizce, derin bir nefes alarak...

Ve ölüler bakamaz Galata`dan kız kulesine.

DERAL BARAN