SAÇAKLI EVLER

Şehirlerde de özgürdü çocuklar Baba yolu gözlerken anneleriyle Ihlamur kokuları gelir geçerdi Kapı önlerinden

Pencerelerinde güngörmüş kadınlar

Ağaçlı yollar vardı

Her birinin sonunda büyürdü evler

Çocuklarıyla beklerdi anneler

Bahar hep aynı gün gelir

Hüzün sarısı aynı gün kopardı dalından

Yağmura bağrını açan toprak

Şimdi hayal gibi anlar vardı

Şehirlerde de özgürdü çocuklar

Baba yolu gözlerken anneleriyle

Ihlamur kokuları gelir geçerdi

Kapı önlerinden

Uzun boylu ustalar kayboldu

Çok geçmedi yıkıldı saçaklar

Ardından kesildi ıhlamurlar

Yollar uzadı, evler küçüldü

Anne de çocuk da yoruldu

Toprak bozuldu, yağmur savruldu

Bahar da hazan da gelmez oldu

TURHAN BOZKURT