PROTEZ

Kurduğun yeni bir dünya varken avuçlarında,

Çevirme başını , bakmasın suya rengini veren

Gözlerin,

Geride kalan sisli bir bulvar da

Özgürlüğe rüyalarında kavuşan

Yüreği bayrak direği gibi soğuk bir kaldırımda

Dalgalara göz kırpan adama aldırmadan git.

Git ki , yeni bir dünya açılsın .

Yoruldum siperden sipere koşmaya.

İçimin hastanesin den taburcu olmak varken

Karanfil bir geceye sarıl .

Bir kedi yavrusu seç ‘Bizim topraklardan’

İki kişilik bir hayat seçerken düşün

Kalbe protez olmaz.

Olmaz elbet !

Kardeş kavgası süre dursun, babamı özledim nedense

Kaç sene oldu uğurlayalı ‘Ötelere’

Beni karlı bir akşam üstü ata bindirirken

Kırkımdan sonra İstanbul’a yaslanacağımı nereden bilebilirdi.

Bilemezdi elbet !

Elleri kınalı bir çocuktum . Deral’dim yasaklanmıştım

Ama yasaksız sevmiştim her şeyi .

İstanbul’u da ...

Koptu sazımın teli

Kırık bir nota gibi düştüm insanların üstüne .

Kapatsam gökyüzünü üstüme 

İstanbul dışarıda kalsın.

Bensizde sevilir bu büyülü

Şehir...

Deral Baran

29 Kasım 2007 İstanbul