SENSİZLİĞE ÇAĞLAR GÖZLERİM

Sensizlik kanayan bir mevsim içimde Ağlıyor gözlerim karanlığın gölgesinde

Karanlık çöktü pencereye

Sükûtu ararken gözlerim

Batan güneş sandım önce

Sensizliğe ağlar gözlerim

Sokak aralarında geziniyor eskiler

Bir köşede yalnızlık olur resmin

Bir başka köşede gülümser yüzün

Derken sensizliğe uzanır ellerim

Kısa cümlelerde tarifi yok çığlığımın

Yankı bulmasa da hıçkırıklar adresinde

Sensizlik kanayan bir mevsim içimde

Ağlıyor gözlerim karanlığın gölgesinde

Yeniden kısa kelimeler

Öyle yetim öyle bükük

Karanlıkta bir gezinti

Sensizliğe çağlar gözlerim

TURHAN BOZKURT