DEVRİK ŞAİR

Biriktirip biriktirip dışa atamadıklarımla doluyum Bir gece bana da görünür mü hakiki bir cemal

Olympus dağı gibi

Deviniyor raylarından sallanarak

Ramak kaldı

İçimdeki korun cehennemi yakmasına

Ertelenmiş azaplarla ürperiyor şehadet parmağımı

Kısık bir halet-i ruhiyenin makasladığı

Kesik bir kâğıt parçası gibi

Wel bakiyatussalihat senedimdir ki

İçi kesif

Dışı süslü bir gelin şimdi ruhum

Dağlanmaktan ar damlası kesilen saka kuşunun

Tekrar uçmak/ötmek istemesi gibi

Yalnız, dokunaklı, titrek…

Tek başına uçurtma uçuran çocuk gibi

Yürüyüşe gece çıkan yetmişlik dede gibi

Sesten gürültüden kaçan

Yarasa gibiyim anne Naina’yı dinlerken hecelere boğulan

Devrik bir şairim şimdi

Kırılmadık tek şişe-i hissi kalmayan…

Közlenen harlanmayan iç uğultu

Yüze sağanak olarak yansır mı ki

Artık muz’af büklüm olarak oturmaktayım

Karşıdaki manzarayı flu camlardan

İzlemeye durarak

Ve öldürüyor

Şimdi nefisten yükselen nefesler

M. ZAHİR ERTEKİN