SU
Bu avlu ,
Bu geniş ruh ,
Arada kalmışlığın hüznüyle
Çayını yudumlayan adam ,
Bir savaşa gider gibi ayağa kalktı.
Orada
Yalnız başına ince bir borudan
Usulca akan suya dokundu.
Bunca birikmiş günahı ne yapsındı...
Doğruldu ,
Doğuya baktı, birini aradı gözleri.
Bir günahı bekler gibi ...
Gelmeyecekti .biliyordu .
Bir günahı daha savuşturmanın
Sevinci belirdi yüzünde...
Bu avlu
Bu gökyüzünün şehadeti...
Kutsal bir davet varken önünde
Ne yapsındı ...
Günah ile sevabı aynı mekanda kucaklamak
Kalbinde ince bir sızıydı adamın...
Minik ellerin yardımıyla
Bir kere daha dokundu suya
Kalbine `ferhalık` ver dedi mırıldanarak...
Bu avlu
Bu gökkubbe herkes için ayrı bir dünyaydı.
Bu avlu ,
Bu geniş ruh ,
Arada kalmışlığın hüznüyle
Çayını yudumlayan adam ,
Bir savaşa gider gibi ayağa kalktı.
Baktı ki
Bu savaş hep vardı
Ve
Bitmeyecekti...
Adam
Su ve İstanbul
Haziran 2007 Süleymaniye-İstanbul
Deral Baran
| 
Anasayfa
