SENSİZLİĞE ÇAĞLAR GÖZLERİM
Karanlık çöktü pencereye
Sükûtu ararken gözlerim
Batan güneş sandım önce
Sensizliğe ağlar gözlerim
Sokak aralarında geziniyor eskiler
Bir köşede yalnızlık olur resmin
Bir başka köşede gülümser yüzün
Derken sensizliğe uzanır ellerim
Kısa cümlelerde tarifi yok çığlığımın
Yankı bulmasa da hıçkırıklar adresinde
Sensizlik kanayan bir mevsim içimde
Ağlıyor gözlerim karanlığın gölgesinde
Yeniden kısa kelimeler
Öyle yetim öyle bükük
Karanlıkta bir gezinti
Sensizliğe çağlar gözlerim
TURHAN BOZKURT
|