Kurduğun yeni bir dünya varken avuçlarında,
Çevirme başını , bakmasın suya rengini veren
Gözlerin,
Geride kalan sisli bir bulvar da
Özgürlüğe rüyalarında kavuşan
Yüreği bayrak direği gibi soğuk bir kaldırımda
Dalgalara göz kırpan adama aldırmadan git.
Git ki , yeni bir dünya açılsın .
Yoruldum siperden sipere koşmaya.
İçimin hastanesin den taburcu olmak varken
Karanfil bir geceye sarıl .
Bir kedi yavrusu seç ‘Bizim topraklardan’
İki kişilik bir hayat seçerken düşün
Kalbe protez olmaz.
Olmaz elbet !
Kardeş kavgası süre dursun, babamı özledim nedense
Kaç sene oldu uğurlayalı ‘Ötelere’
Beni karlı bir akşam üstü ata bindirirken
Kırkımdan sonra İstanbul’a yaslanacağımı nereden bilebilirdi.
Bilemezdi elbet !
Elleri kınalı bir çocuktum . Deral’dim yasaklanmıştım
Ama yasaksız sevmiştim her şeyi .
İstanbul’u da ...
Koptu sazımın teli
Kırık bir nota gibi düştüm insanların üstüne .
Kapatsam gökyüzünü üstüme
İstanbul dışarıda kalsın.
Bensizde sevilir bu büyülü
Şehir...
Deral Baran
29 Kasım 2007 İstanbul