HASAN
yalnızlık tek kişilik değil Hasan!
kendinle sen’sin işte -yaşayan.
beyaz renginden üşür mermer.
bir darağacısın bu dünyada/ ölümle eş
her idamda durmadan -kendini asan
istersen yık kisra-ları kendin için!
daha görmedin mi yüzünü -işte karan.
ölüm bedenden geçmek değil Hasan!
“mûtû kable en temûtû” -senin yaran.
ince kumlara dökülen gözyaşın nun…
gölgesini kemiren bir düş -arafa kalan
istersen söndür ateşi/ küllensin ayrılık
çıkar kendinden elbiseni -seni saran…
üç kişiyiz aslında -yalnız değilsin sen!
ne fark eder -Hasan, ha sen, ha ben…
Ali Pektaş
|