FOTOĞRAF
Her sabah yüzünle uyanıyorum.
Yara bere içinde kaşın-gözün
Uzaklaştıkça uzaklaşıyorum
Senden ...
Kefen giymiş bütün ahali
Ölümle konuşuyor ‘evliler’
Ağzından çıkan kelimeler
Boşluğa düşüyor sessizce.
Sessizce çıkıp gidiyorum
Bu şehirden ...Arkama bakmadan
Sen kal ,
Anılarımızı saklı tut
Avuçlarında.
Yabancı gözlerle bakamam sana
Bırak ,
Yalnız başıma ağlamak istiyorum.
Git at kendini denize,
Kendi sularında kal.
Ben ,
Yolunu kaybetmiş yorgun ‘süvari’
Yarışı bırakmalıyım artık...
Yaralı bir yürek acılı bir coğrafya ya benzer.
Ölüm kapımda asılı duruyorken
Çek vur beni...
Bu kadar kirlenmişken ellerimiz
Suyu ortak edemeyiz günahlarımıza
Kapatıp gökyüzünü üstümüze
Sessizce çıkıp gidelim bu şehirden...
Deral Baran
1 Haziran 2007
İstanbul
|